BEUNDERS, H., Publieke tranen. De drijfveren van de emotiecultuur. A'dam/A'pen, Uitg. Contact, 2002, 304 pp. – ISBN 90 254 1722 1De samenleving is emotioneler geworden, zegt men. Mensen uiten zich blijkbaar in het openbaar op sommige momenten emotioneler dan vroeger het geval was. Maar in welke opzichten is dit dan het geval? En hoe kunnen we dat dan verklaren? Dit zijn de belangrijkste vraagstellingen die de auteur poogt te beantwoorden.
Zijn stelling: de emotionalisering van de samenleving is deels een emancipatie van voorheen binnenshuis gehouden uitingen van gevoelens, en dus de voltooiing van de emancipatie van de burger, en deels een reactie op de grote veranderingen in de (Nederlandse) samenleving.
Het boek blijft noodgedwongen bij een verkenning van het domein. Als historicus legt de auteur verband met belangrijke historische veranderingen, zoals het einde van de Koude Oorlog, en de opmars van de media.
De uitwerking van het thema is gericht op de evoluties in Nederland, en daardoor niet altijd makkelijk te volgen, omdat het gaat om specifieke gebeurtenissen. Hier en daar wordt ook verwezen naar evoluties in andere landen (bv. de Witte Mars in België) of in Europa.
Op grond van de titel had ik hoge verwachtingen. Daarin ben ik teleurgesteld. De auteur blijft naar mijn mening teveel bij het beschrijven van ontwikkelingen, verklaringen blijven naar mijn mening eerder oppervlakkig. Over de drijfveren van de emotiecultuur wordt eigenlijk niet zoveel gezegd.
© Minervaria
2 opmerkingen:
Op het digitale internet krijgt een nietsvermoedende eenvoudige nakomeling van de eerste mens niet zijnde aap in de analoge geschiedenis van de mensheid na de verplaatsing van de productie naar de soevereine lage en honger loontjes staten van de Verenigde Naties in een door de uitvoerende, wetgevende en rechterlijke machten van de platte aarde veroorzaakte aaneenschakeling van financiële, monetaire, economische, sociale en last but certainly not least humanitaire crises in de in historische zin extreem gevaarlijke Korea Wereld Crisis als gevolg van de nooit door de soevereine staat van de Verenigde Naties Verenigde Staten van Amerika met een vredesverdrag beëindigde zinloos bloed vergietende oorlog met de door de soevereine staat van de Verenigde Naties Verenigde Staten van Amerika te voeren Koude Oorlog met de zelf gecreëerde vijand van de mensen van het Rode Gevaar in Rusland zelf gecreëerde vijand van de mensen van het Rode Gevaar in Noord-Korea op zijn of haar digitale beeldscherm, of smart perfect priegelschermpje, na de zoekactie “Publieke tranen” in 0,4 seconde 345.000 resultaten te verwerken, zodat hij of zij tussen de reclames door de rest van zijn of haar leven met het verwerken hiervan bezig is.
Hij of zij leest op zijn of haar beeldscherm/priegelschermpje op de digitale weblink
https://repub.eur.nl/pub/16308/
op het digitale internet de zeer leeswaardige lettertjes
“Publieke tranen: de drijfveren van de emotiecultuur
Deze wetenschappelijke studie over de emotionalisering van maatschappij, media en cultuur gedurende de laatste vijftig jaar leest als 'een Geert Mak' en lijkt interessant voor een breed publiek. Het gaat (dus) over veranderingen in het uiten van emoties, m.n. in de media/openbaarheid, zoals vastgelegd rond talloze bekende gebeurtenissen, w.o. 'Open het dorp', de dood van Kennedy, First Blood (1982) en de aanslag op de Twin Towers. De emotionele terreinen, die tegen de achtergrond van veranderende omstandigheden, opvattingen en moraliteit, en in het bestek van een hoofdstuk worden verkend, betreffen: 1) de seksuele revolutie, 2) de dood, 3) het kwaad in vele gedaanten o.m. rassenhaat, zinloos geweld en moord, seksuele delicten, vliegrampen, 4) politieke schuld (en de opkomst van een excuus-cultuur). De slothoofdstukken gaan over '(over)-individualisatie' en de behoefte aan nostalgie en aan een nieuw 'wij'-gevoel, want we voelen ons alleen in een zenuwachtige, angstaanjagende wereld.”
Dit nadat hij of zij in de analoge geschiedenis van de mensheid nietsvermoedend een analoog proefabonnement op De Groene Amsterdammer heeft genomen, waarmee hij of zij de mogelijkheid had om nietsvermoedend in vrijheid het voor de uitvoerende, wetgevende en rechterlijke machten van de platte aarde zeer leeswaardige artikel ‘Uit dezelfde mond komt zegen en vloek” van de heer Henri Boenders op de digitale weblink
https://www.groene.nl/artikel/uit-dezelfde-mond-komt-vloek-en-zegen
de zeer leeswaardige introducerende lettertjes
“Essay Mediastormen en de crisis der zekerheden
‘Uit dezelfde mond komt vloek en zegen’
Over nieuwe media is de ene groep altijd lyrisch, anderen voorzien de ondergang van de beschaving. De woede die opkomt na de ontmaskering van de ‘feministische producer van Hollywood’ kunnen we deels aan de sociale media wijten, Twitter voorop.
door Henri Beunders beeld Milo
1 november 2017 de papieren versie van de Groene Amsterdammer heeft kunnen lezen. (…)
(…)
Hij of zij zal op het digitale internet uiteraard aan de al dan niet digitale recensies van de “kwaliteitskrant” tussen aanhalingstekens nrc voorbij gaan, zodat hij of zij binnen ca. 15 seconden op het digitale internet de digitale weblink
https://www.volkskrant.nl/archief/de-behoefte-aan-publieke-emoties~a627645/
de voor de uitvoerende, wetgevende en rechterlijke machten uitstekende recensie van de Volkskrant op zijn of haar beeldscherm of priegelschermpje in vrijheid kan lezen.
Waarna hij of zij dit doende hierna gelukkig of helaas terechtkomt op
http://minervariaboekrecensies.blogspot.nl/2003/04/publieke-tranen.html?m=1
waar hij of zij op zijn of haar digitale beeldscherm of digitale smart perfecte priegelschermpje de digitale lettertjes van een anonieme “ik” van de internet site minervariaboekrecensies.blogspot.nl
“De samenleving is emotioneler geworden, zegt men. Mensen uiten zich blijkbaar in het openbaar op sommige momenten emotioneler dan vroeger het geval was. Maar in welke opzichten is dit dan het geval? En hoe kunnen we dat dan verklaren? Dit zijn de belangrijkste vraagstellingen die de auteur poogt te beantwoorden.
Zijn stelling: de emotionalisering van de samenleving is deels een emancipatie van voorheen binnenshuis gehouden uitingen van gevoelens, en dus de voltooiing van de emancipatie van de burger, en deels een reactie op de grote veranderingen in de (Nederlandse) samenleving.
Het boek blijft noodgedwongen bij een verkenning van het domein. Als historicus legt de auteur verband met belangrijke historische veranderingen, zoals het einde van de Koude Oorlog, en de opmars van de media.
De uitwerking van het thema is gericht op de evoluties in Nederland, en daardoor niet altijd makkelijk te volgen, omdat het gaat om specifieke gebeurtenissen. Hier en daar wordt ook verwezen naar evoluties in andere landen (bv. de Witte Mars in België) of in Europa.
Op grond van de titel had ik hoge verwachtingen. Daarin ben ik teleurgesteld. De auteur blijft naar mijn mening teveel bij het beschrijven van ontwikkelingen, verklaringen blijven naar mijn mening eerder oppervlakkig. Over de drijfveren van de emotiecultuur wordt eigenlijk niet zoveel gezegd.
© Minervaria”
te verwerken krijgt, zodat iedereen op de platte aarde genoodzaakt is om de anonieme ik de tip te geven om tot het einde der tijden gewoon onder het duurzame motto “Leven en laten leven” in het leven voor de dood nergens analoge of digitale hoge verwachtingen over te hebben, laat staan over een titel van een boek, zodat de anonieme ik dan ook tot het einde der tijden en duurzaam hierna ook nergens teleurgesteld over hoeft te zijn.
Een reactie posten